«عصر، عصر ارتباطات است»: در طول حیاتمان این عبارت کلیشه ای بسیار به گوشمان خورده. عصری که در آن اتفاقات دنیا از مایل ها آنطرف تر با جزئیات و تحلیل های متفاوت و تصاویر و فیلم هایش در کسری از ثانیه میتواند بما منتقل شود. البته اگر چشم بصیر برای دیدنش داشته باشیم.
در هنگامه های نوروز ۹۸ خبر سیل در شهرهای شمالی و ترکمن نشین بوسیله همین ارتباطات در کسری از ثانیه به ما منتقل شد. ولیکن چشم بصیر؟!..
بلافاصله مردم آذربایجان بعنوان بیمه شدگان حادثه قطار تبریز-مشهد، بعنوان ملقبان به قربانیان تماشای سیل و بعنوان ملتی که بعد از اینهمه سال هنوز سرمای سوزناک ورزقان در استخوان های کودکان محصلمان در کانکس هارا حس کردند، به یاری هم زبانان #تورکمن خود در #آغ_قالا شتافتند.
کمیته های مردمی تشکیل شد و مردم هرچه در توانشان بود_حتی عیدی های فرزندانشان را_برای یاری هم نوعشان اهدا کردند.
ولی گویا سلبریتی های همیشه در صحنه روستاساز و اشک ریزان های تلویزیونی، رسانه ملی!، مسئولین و نهاد های مربوطه از نعمت ارتباطات محروم بوده اند. شاید هم در کیش و یا خارج کشور اینترنت آنتن نمیدهد و یا بدلیل افزایش قیمت توان خرید ندارند الله اعلم.
عده ای ظاهرا خودی هم در این میان برطبق عادت خویش هر اقدام فعالین آذربایجانی را امنیتی تلقی کرده و حتی در #سولدوز کمیته های مردمی را جمع آوری و کمک هارا ضبط نمودند که شایسته تقدیر و تشکر بدلیل وظیفه شناسی شان است!!.
آغ قالا امروز #ونیز است، ولی بشکل دردناک آن. هزاران نفر از مردم خانه و کاشانه ی خود را از دست داده و آواره شده اند ولی دلخوشی و تفریح نوروزی هم وطنان خود را برهم نزدند، آنها در اینجا مظلوم تر آن هستند که کمپین برایشان زده شود و کم اهمیت تر از مجری تلویزیونی اند که #هشتگ حمایت از ایشان فضای مجازی را پر کند. برای آنها همین بس که برادران و خواهران تورک و آذربایجانی شان «سئل گوجو» را به «ائل گوجو» بدل کرده و بعد از قریب به یک هفته، سلبریتی ها و رسانه ها و مسئولین را از خواب بیدار نمودند و امروز شاهد حضور مسئولین دلسوز برای عکس یادگاری -حتی اگر از بالا و داخل هواپیما باشد- در مناطق سیل زده هستیم.
این بلای طبیعی درنتیجه فدا کردن سود و منافع یک عده بر امنیت و آرامش مردم منطقه توسط مافیا های چوب و قطع درختان جنگل ها اتفاق افتاد، اتفاقی که مدتی پیش در #قاراداغ باز هم با مداخله مردمی ظاهرا متوقف شد ولیکن همچنان قطع درختان آذربایجان ادامه دارد. امیدواریم بعد از کویر شدن دریاچه اورمیه جنگل های بکر و زیبای قاراداغ که ریه های آذربایجان هستند نیز به جمع مناطق کویری این بهشت ازلی تبدیل نشوند و مسئولین نه یک هفته بعد از واقعه بلکه هم اکنون روبرو نه بلکه کنار مردم از این سرمایه های طبیعی و حیاتی این خطه محافظت کنند.
چون بعد از طوفان نمک اورمیه و یا سیل، مداخله دیگر فایده ای نخواهد داشت.
